Rozdział 6

     Następnego dnia wstałam około 10. Ubrałam się w to, wykonałam poranną toaletę. Zeszłam na dół i przygotowałam sobie śniadanie. Naszła mnie ochota na jogging, więc wskoczyłam w dres i pobiegłam w stronę parku. Po około 30 minutach biegu dotarłam na miejsce. Na ławce siedziała dobrze znana mi osoba- Harry. siedział ze spuszczoną głową zakrytą rękoma, był przygnębiony.
- Ej, co jest??- podeszłam do niego pytając.
- Layla?? Co ty tutaj robisz??- zapytał zdziwiony.
- Mogę zapytać o to samo.-odparłam- Więc?? O co chodzi???- zapytałam po raz kolejny.
- Przyszedłem sobie pomyśleć w ciszy i spokoju
- A ja ci przeszkadzam...? Już idę... Przepraszam- powiedziałam wstając.
- Przestań ciągle przepraszać!- oznajmił- Wcale nie przeszkadzasz. Wręcz przeciwnie, będzie mi miło. I to bardzo.- uśmiechnął się i złapał mnie za rękę żebym nie mogła odejść.
- Niech ci będzie. Więc?? o czym a raczej o kim tak myślisz? Kim jest ta szczęściara?? - zaśmiałam się
- To...to ty- wyszeptał
-Ja?- otworzyłam oczy ze zdumienia.
- Tak... Co to za blizny??- powiedział spoglądając na moje nadgarstki, a zarazem zmieniając temat.
- Gdy byłam młodsza... Nie odbiegaj od tematu !- nie chciałam mu o tym na razie opowiadać.
- To wygląda jak... To nie moja sprawa przepraszam..- stwierdził
- Masz racę... To ślady, znaczy jak ja to nazywam "pamiątki" po minionym roku- opowiedziałam mu swoją historię.  W zasadzie jest pierwszą osobą , której to powiedziałam. Mówiąc to maiłam łzy w oczach i już myślałam, że wybuchnie i nakrzyczy na mnie jaka byłam głupia, ale nie. On tego nie zrobił tylko mnie przytulił i miał na tyle rozumu by nic nie mówić.
- Skoro ty wyjawiłaś mi swój sekret, to ja też to zrobię. Słuchaj uważnie... Podobasz mi się... Bardzo, bardzo cię lubię, ale ty spotykasz się z Zayn'em...
- Nie spotykam się z Zayn'em- odrzekłam
- Al on ci się podoba i ty jemu . Nie zaprzeczaj.- powiedział
- No tak- stwierdziłam
- Więc ja się nie zamierzam do was wtrącać, ale pamiętaj ze  ja ci  zawsze we wszystkim pomogę, zawsze możesz na mnie liczyć. Pamiętaj o tym.
- Dziękuję...- przytuliłam go - Idziemy??
- Idziemy- odpowiedział
Szliśmy do domu w ciszy. Nie była ona niezręczna. Chyba tego było nam trzeba. Harry odprowadził mnie do domu.
- Wchodź. oglądniemy jakiś film. Coś zjemy. Chodź..
- nie , przepraszam. Nie było mnie długo w domu, ale jeśli nie masz nic przeciwko, wpadniemy do ciebie z chłopakami.
- Jasne. i tak Zayn miał  was zabrać do mnie. Zrobię coś do jedzenia.
- Niall się ucieszy- stwierdził Loczek.
- Tak wiem- i wybuchnęliśmy śmiechem
- Więc do zobaczenia
- Pa- gdy już miałam wchodzić coś mi się przypomniało- Harry?
- Tak?
- Proszę cię nie mów chłopakom o moich bliznach, ok ?
-Nie ma sprawy
- Dzięki- powiedziałam i weszłam do środka, gdzie zabrałam się za przygotowanie posiłku...
------------------------------------------------
no hejoo Xx haa!ale namieszałam.. uhuhuu.. <3


Milenko! Z okazji Twoich 15 urodzin <jesteś stara dupa,i tyle> życzymy Ci wszystkiego naj,naj,naj <3 Niall'a jako prezent i w ogóle czego sobie tam życzysz Xx kochammmy ;*

Dzięki za komentarze pod ostatnim,ale nadal czekam na więcej,jesteście tacy kochani.. <3 wiecie jak to cieszy,że komuś podoba się to co robię.. muaaaah Xoxo

15 komentarzy = następny rozdział :)
muszę was zmotywować! Xx